लहान मुलांसाठी छान छान गोष्टी

लहान मुलांसाठी छान छान गोष्टी त्याही सोप्या मराठी भाषेत पटकन लक्षात राहण्यासारख्या 

सिंहाची आणि उंदराची मैत्री

               एका जंगलात एक सिंह झोपला होता. तिथे एक छोटा उंदीर आला आणि सिंहाच्या अंगावर खेळू लागला. सिंहाची झोप मोडली. त्याला खूप राग आला. त्याने उंदराला आपल्या पंजात पकडले. उंदीर घाबरला आणि म्हणाला, मला सोडा, मी कधीतरी तुम्हाला नक्की मदत करेन. सिंहाला हसू आले, तो म्हणाला तू इवलासा जीव मला काय मदत करणार? पण सिंहाला दया आली आणि त्याने उंदराला सोडून दिले.
                  काही दिवसांनी सिंह एका शिकाऱ्याच्या जाळ्यात अडकला. तो जोरात गर्जना करू लागला. त्याचा आवाज ऐकून तो छोटा उंदीर तिथे आला. त्याने आपल्या तीक्ष्ण दातांनी ते जाळे कुरतडून टाकले. सिंह मोकळा झाला. त्याने उंदराचे आभार मानले.
तात्पर्य :  कोणालाही लहान समजू नये, संकटात छोटी मदतही मोठी ठरते.

तहानलेला कावळा

              एका कावळ्याला खूप तहान लागली होती. तो पाण्याच्या शोधात इकडे तिकडे फिरत होता. शेवटी त्याला एका बागेत एक माठ दिसला. त्याने माठात वाकून पाहिले, पण पाणी खूप तळाशी होते. त्याची चोच पाण्यापर्यंत पोहोचत नव्हती.
कावळ्याने विचार केला. त्याला एक युक्ती सुचली. त्याने आजूबाजूचे छोटे खडे गोळा केले आणि एक-एक करून माठात टाकले. दगड खाली गेल्यामुळे पाणी वर आले. कावळ्याने पोटभर पाणी प्यायले आणि आनंदाने उडून गेला.
तात्पर्य : शक्तीपेक्षा युक्ती श्रेष्ठ असते.

लोभी कुत्रा

                    एका कुत्र्याला एकदा एक भाकरीचा तुकडा मिळाला. तो तुकडा तोंडात धरून तो एका नदीच्या पुलावरून चालला होता. जाताना त्याने खाली पाण्यात पाहिले. त्याला पाण्यात स्वतःचे प्रतिबिंब दिसले. त्याला वाटले की, पाण्यात दुसरा एक कुत्रा आहे आणि त्याच्याही तोंडात भाकरी आहे. कुत्र्याला लोभ सुटला. त्याला वाटले की त्या दुसऱ्या कुत्र्याची भाकरी पण आपल्याला मिळेल. त्याने त्या दुसऱ्या कुत्र्यावर भुंकण्यासाठी तोंड उघडले.
                तोंड उघडताच त्याच्या तोंडातील भाकरी पाण्यात पडली. लोभामुळे त्याला स्वतःची भाकरीही गमवावी लागली.
तात्पर्य: अति लोभ कधीही करू नये.

टोपीवाला आणि माकडे

                   एक टोपीवाला टोप्या विकण्यासाठी गावोगावी जात असे. एकदा तो चालून खूप दमला, म्हणून एका झाडाखाली विश्रांती घेण्यासाठी थांबला. त्याला झोप लागली. त्या झाडावर खूप माकडे होती. माकडांनी पाहिले की टोपीवाल्याने डोक्यावर टोपी घातली आहे. माकडांनी खाली येऊन त्याच्या पिशवीतील सर्व टोप्या घेतल्या आणि स्वतःच्या डोक्यावर घालून झाडावर बसली.
                       टोपीवाल्याला जाग आली तेव्हा त्याला आपली पिशवी रिकामी दिसली. त्याने वर पाहिले तर सर्व माकडे टोप्या घालून बसली होती. त्याला एक युक्ती सुचली. त्याने आपल्या डोक्यावरची टोपी काढली आणि जमिनीवर फेकली. माकडांना नक्कल करायची सवय असते. त्यांनीही आपल्या टोप्या जमिनीवर फेकल्या. टोपीवाल्याने पटापट टोप्या गोळा केल्या आणि तिथून निघून गेला.
तात्पर्य: संकटाच्या वेळी घाबरून न जाता शांतपणे मार्ग काढावा.

एकतेचे बळ

                   एका शेतकऱ्याला चार मुले होती. पण ती मुले नेहमी आपापसात भांडत असत. शेतकऱ्याला त्यांची खूप काळजी  वाटायची. त्याने मुलांना धडा शिकवण्याचे ठरवले. त्याने मुलांना बोलावले आणि एक काठ्यांची जुडी दिली. त्याने मुलांना ती जुडी तोडण्यास सांगितले. चारही मुलांनी खूप प्रयत्न केले, पण कोणालाही ती जुडी तोडता आली नाही.
                    नंतर शेतकऱ्याने जुडी सोडली आणि एक-एक काठी तोडायला सांगितली. मुलांनी त्या काठ्या सहज तोडल्या. शेतकरी मुलांना म्हणाला, जर तुम्ही एकोप्याने राहिलात तर तुम्हाला कोणीही हरवू शकणार नाही. पण जर वेगळे झालात तर या काठीसारखे सहज तुटाल.
तात्पर्य: एकीमध्येच खरे बळ असते.

एक छोटी बोधकथा: मूर्ख गाढव

                  एका गावात एक व्यापारी राहत होता. त्याच्याकडे एक गाढव होते. तो व्यापारी रोज त्या गाढवाच्या पाठीवर मिठाची पोती लादून बाजारात विकायला नेत असे. बाजारात जाण्यासाठी त्यांना एक छोटी नदी ओलांडावी लागत असे. एके दिवशी नदी ओलांडताना गाढवाचा पाय घसरला आणि ते पाण्यात पडले. त्यामुळे पोत्यातील मीठ पाण्यात विरघळले आणि ओझे हलके झाले. गाढवाला खूप आनंद झाला. त्याला वाटले की ही चांगली युक्ती आहे. दुसऱ्या दिवशी मुद्दामच गाढव नदीच्या पाण्यात बसले. मीठ विरघळले आणि ओझे कमी झाले. व्यापारी हुशार होता, त्याला गाढवाची लबाडी समजली. त्याला गाढवाला धडा शिकवायचा होता.

                    तिसऱ्या दिवशी व्यापाऱ्याने मिठाच्या ऐवजी गाढवाच्या पाठीवर कापसाची पोती लादली. गाढवाला वाटले आज पण कालच्यासारखी मजा येईल. ते नदीत मुद्दाम पाण्यात बसले. पण कापसाने पाणी शोषून घेतले आणि ओझे हलके होण्याऐवजी खूप जड झाले. गाढवाला उठताना खूप त्रास झाला. त्या दिवशी गाढवाला चांगली अद्दल घडली.
तात्पर्य: युक्तीचा वापर नेहमी चांगल्या कामासाठी करावा, आळस करण्यासाठी नाही.